U wlotu w ulicę Mokotowską od strony Placu Trzech Krzyży znajduje się przedwojenna kamienica czynszowa, na której plan składa się część frontowa, dwie oficyny boczne i oficyna poprzeczna. Zadanie projektowe z jakim się zmierzyliśmy w tym wypadku było dwuetapowe:

Etap 1: Projekt nadbudowy wraz ze zmianą sposobu użytkowania poddasza nieużytkowego na cele mieszkalne. W uzgodnieniu z Urzędem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dokonaliśmy korekty geometrii dachu, co pozwoliło na dotychczas nieużytkowym strychu zaaranżować lokal mieszkalny o pow. 350m2.

Etap 2: W uzgodnieniu z Urzędem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków dokonaliśmy restauracji całości wystroju wszystkich elewacji oraz przejazdu bramnego budynku. Praca ta była poprzedzona żmudną kwerendą materiałów źródłowych i badań stratygraficznych, które dały odpowiedź i wskazówki co do stanu pierwotnego kamienicy.

Stan pierwotny jaki zastaliśmy wynikał z ogołocenia i zniszczeń których co ciekawe nie dokonała pożoga wojenna, a zamieszanie wywołane z ruchami antysemickimi rządu PRL w latach 60-tych XX w. Na zlecenie samego I sekretarza Gomułki, bogata w motywy dekoracyjne elewacja budynku, zarówno od ulicy jak i wewnętrznego dziedzińca została skuta do żywej cegły. Poza niektórymi balustradami balkonów, fragmentami gzymsów od strony podwórza i zarysem łukowatych tympanonów wieńczących fasadę frontową z jej obu stron nie było żadnych wskazówek odnośnie pierwotnego wyglądu budynku. Jedynym dobrze zachowanym fragmentem był przejazd bramny z oryginalną bramą kutą, a także jednym z niewielu autentycznych ołowianych odbojników w postaci siedzącego krasnala.

Prace projektowe trwały rok, nie mniej ile trwało wykonanie elementów dekoracyjnych i faktyczne odtworzenie fasad budynku, który ponownie cieszy oczy spacerujących ul. Mokotowską od połowy 2015 roku.

Forma architektoniczna jest bezpośrednim wynikiem układu funkcjonalnego adaptowanego w stanie istniejącym. Obiekt został zaprojektowany jako trzykondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, o zwartym charakterze. Zaliczany do budynków średniowysokich (Ś), o dachu dwuspadowym. Dłuższa elewacja kształtuje się równolegle do wschodniej granicy terenu. oraz linii brzegowej jeziora Buwełno.

Okładzina elewacyjna będzie wykonana jako wentylowana, co wizualnie ma nadać obiektowi charakter „nowoczesnej stodoły.

W skrajnych częściach bryły budynku zarówno na dachu jak i na elewacji zastosowano panele elewacyjne z naturalnego łupka w kolorze antracytowym.

W środkowej części elewacji frontowej- wschodniej oraz elewacji tylnej zachodniej z ekspozycją na jezioro zastosowano panele elewacyjne pokryte korą drewnianą w jej naturalnej kolorystyce. Ten sam materiał wykorzystano na elewacjach szczytowych od strony północnej i południowej.

Istniejący podział funkcjonalny na pokoje o różnych wielkościach zaplanowano dla potrzeb pobytów rodziny Inwestora wraz z gośćmi.

Walory krajobrazowe od strony zachodniej budynku (widok na jezioro) wyeksponowano na parterze poprzez połączenie uprzednio podzielonych pomieszczeń w jedną salę dzienną, w której obrysie  włączono część istniejącego balkonu. Sala otwiera się przeszkloną ścianą osłonową na jeziora Buwełno.